Pangandaran

Baik sore familie en vrienden,

Met een zware reis achter de rug zijn we aangekomen in het leuke vissersplaatje Pangandaran. Het is een gezellig dorpje waar je lekker op het strand kan uitrusten en kan gaan surfen.
Op onze eerste dag op Pangandaran hebben we het rustig aangedaan. We zijn wat langer in bed blijven liggen en hebben heerlijk aan het strand gelegen. Pangandaran staat bekend om z´n schiereiland met jungle. We zijn een uurtje over de zee gaan varen met een plaatselijke vissersboot, om het schiereiland heen. Prachtig, maar ontzettend heftig. Enorme hoge golfen en een zware stroming. De bedoeling was eigenlijk om alleen naar een leuk strandje te gaan dichtbij, maar het werd toch wat anders. Onderweg zagen we nog een grote zeeschildpad die een kijkje kwam nemen wat er boven water allemaal gebeurde. Hij bleef niet lang en ging snel weer onder water. Super gaaf om dat te zien en met een glimlach en een ervaring rijker kwamen we aan op onze bestemming. Zwemmen in de zee gaat soms moeilijk, omdat het vol staat met rotsen en koraal. We hebben daarom lekker in de zon gelegen en een boekje gelezen. Tegen de avond aan zijn we in een restaurantje gaan eten dat gerund werd door een man van de mannenliefde. Het hele restaurant hangt vol met zijn foto's, maar ondanks dat is het geweldig eten. We moesten zelfs papa een beetje beschermen toen hij de man van de mannenliefde een dag later op straat tegen kwam. Hij vroeg waar papa gister avond was en had hem zelfs een beetje gemist... Haha!
De volgende ochtend zijn we vroeg opgehaald door Harryman (onze gids) om het achterland te verkennen. We hebben gezien hoe kroepoek gemaakt wordt en dat gaat op een bijzondere manier. De kroepoek hoe wij het kennen, kennen zij niet. Het wordt handgemaakt en er zijn veel verschillende soorten in Pangandaran. De smaak, de vorm en de ingrediënten verschillen van elkaar. Ook hebben we gezien hoe bruine suiker wordt gemaakt. Het wordt gemaakt van de nectar van de kokosnotenboom. Mannen en vrouwen klimmen 2 keer per dag 30 à 40 bomen in om het nectar uit de bomen te halen.
Daarna zijn we naar de wajang poppen gaan kijken. Wij kennen in Europa het verhaal van Romeo en Julia en zo hier in Indonesië een soort gelijk verhaal. Het zijn 2 verhalen en de ene loopt goed af en de andere niet. Ze maken wajang poppen van hout en die beschilderen ze. Ze spelen het verhaal na met die wajang poppen en het lijkt heel kinderachtig, maar het is een hele precieze klus om dit te maken en om zo'n ding te 'besturen' is ook een handigheid die je onder de knie moet hebben.
We zetten onze dag voort en gaan naar de o-zo-mooie Green Canyon. Met een boot hebben we een stukje gevaren in een prachtige rivier en na een half uurtje genieten waren we er. We mochten in de Green Canyon zwemmen en zijn met een gids het water in gegaan. Het is puur natuur en super mooi. Het water is bergwater, maar helemaal niet koud. De rotsen begroeit met bomen hangen over je heen en daar langs stromen kleine watervalletjes naar beneden. Het leek wel een sprookje zo mooi was het. Een prachtige belevenis!
Daarna zijn we naar een surfplaatsje Batukaras gegaan en hebben Marc en ik voor het eerst surfles genomen. Het zijn mooie grote golfen waar je echt op kan surfen. Het lijkt makkelijk, maar eenmaal in het water met de surfplank en achter je grote golf begint het toch wel spannend te worden. Je wordt meegenomen door de golf en dan moet je proberen te staan op je board. Wanneer je het zat begint te worden en je knieën pijn beginnen te doen van al dat vallen dan lukt het eindelijk en sta je op je board. Heel leuk om dat gedaan te hebben. Vermoeid en voldaan zijn we teruggebracht naar ons hotel.
De volgende ochtend was het plan om bijtijds weg te gaan en een stukje natuur op te zoeken. Mama moest eerst nog schoenen kopen en nadat dat was gebeurd kwamen we erachter dat we geen kaartje in ons fototoestel hadden en dus terug moesten naar het hotel. Ik was het kaartje vergeten en ben snel terug gegaan naar onze kamer. We hadden wat tijd verloren, maar zoveel was dat ook weer niet. We verliezen meer tijd wanneer mama het presteert het kaartje te laten vallen; precies tussen de handrem. Met een pincet het kaartje proberen te pakken, maar niet gelukt. Het kaartje met al onze foto's erop, WEG! Totdat ik iedereen gerust kon stellen dat ik de foto's gisteravond op de computer heb gezet en we alleen een nieuw kaartje moesten hebben. Niks aan de hand.
De Green Valley is een plaatje midden in de natuur waar je heerlijk kan zwemmen in bergwater met een waterval aan de ene kant en aan de andere kant een donkere grot. We moesten de gids volgen in het water en papa en ik sprongen van een 5 meter hoge boomtak in het water. Het is niet heel hoog maar het klimmen was wel heel lastig. We zwommen dus die donkere grot in en zagen geen hand voor ogen. We zwommen terug en de bedoeling was dat we van de waterval gingen springen. Marc en Dirk hadden daar geen problemen mee, maar mama durfde het toch niet helemaal. Nadat we haar gerust hadden gesteld besloot ze te gaan springen. Wat een stoere moeder toch ook! Een echte Jane in de jungle. We volgden de gids verder het water in en zwommen onder de waterval door. Een prachtige verstopplaats onder de waterval. Super mooi. ’s Middags weer gaan surfen. Het ging al echt veel beter. Het was superleuk en weer een ervaring rijker. Met toch wel wat hongerige magen hebben we ‘s avondsheerlijk gegeten op de Fish Market. De volgende dag zou een reisdag worden naar Jogjakarta. Daarover volgende keer meer!