Sukamade

Vandaag stond alles in het teken van `schildpadden`. Onze tocht zou ons moeten brengen naar de Indische oceaan waar zeeschildpadden ´s nachts aan land komen om eieren te leggen. Een project dat door het WNF wordt ondersteund. Sukamade heet het piepkleine gehucht in de jungle aan het strand. De tocht erheen zou behoorlijk zwaar zijn vandaar dat maar weinig mensen die trip maken. En inderdaad het was de moeite waard maar je het is `a long way to go`. Wij begonnen met 1,5 uur rijden naar de ranger met zijn jeep. Vandaar uit gingen wij verder met de fiets en wel 50 km. Het zou een prachtige fietstocht worden langs kleine dorpjes en uiteindelijke langs de oceaan. Maar voor wij zover waren was het fietsen over onverharde wegen. En dan is 50 km lang…..Sommige wegen waren ooit vroeger ooit geasfalteerd maar nooit meer onderhouden en uiteindelijk bleven er nog maar weinig stukjes asfalt over. De rest was stenen, kuilen, zand en grind. Erg uitkijken en geconcentreerd fietsen dus. Maar het was de moeite waard. Wij kwamen wederom langs dorpjes waar bijna geen toeristen komen. Waar ze graag met je op de foto willen en je huid aanraken, en je neus…want die vinden ze zo mooi. Zij vinden hun platte neuzen maar niets. Na onze fietstocht van 4 uur in de zidderende hitte kwamen we aan op een plekje waar de wereld leek op te houden. Dit was paradijs. De blauwe zee met de bergen en rotsen op de achtergrond. Het bulderende geluid van de golven die zeker 2 tot 3 meter hoog waren en met een klap op de zee terecht kwamen, de kleurige vissersbootjes en slechts een handjevol huisjes. De vissers waren met terug met hun vangst en hadden tonijn en een grote rog binnengehaald. Daarvan namen wij 8 tonijnen mee voor 3 euro, om die in de jungle aan het spit te rijgen. Enfin…hier eindigde onze fietsvakantie. Wat een prachtige ervaring om Java vanuit de fiets te ontdekken. Wij stapten in de jeep voor nog eens 2 uur over bergweggetjes waar bijna geen doorkomen aan is. Soms hebben we gelopen omdat dit veel sneller ging. Via de bergen moest deze jeep ons naar Sukamade brengen. Het leek het einde van de wereld……
Enfin met voor het donker werd bereikten wij dit gehucht dus en namen intrek in onze `VIP`rooms. Geen airco, geen fan, geen lakens, geen douche. Alleen een `gat in de grond`die dienst deed als toilet en een bak met water met een emmertje erin die dienst moest doen als douche. Mandi noemen ze dit. Bloedheet in die kamers en wij durfden toch niet echt een raampje open te laten. Wij zaten namelijk midden in de jungle op ongeveer 700 meter van het strand. Om ons heen apen die van boom naar boom sprongen, leguanen op zoek naar voedsel en alles wat voor het oog niet zichtbaar was…. Enfin met ons kleine rugzakje ( de rest van de spullen moesten wij achterlaten in het busje) moesten wij het hier zien te redden. De gids reeg de gemarineerde tonijnen aan een bamboestokje en hing ze boven een kampvuurtje, een andere dame maakte wat rijst voor ons en soto ( soep). We aten heerlijk en idyllisch zo aan het kampvuur. Inmiddels liepen de rangers aan het strand op zoek naar schildpadden die aan land kwamen om eieren te leggen. Na het leggen van de eieren nemen de rangers de eieren mee naar het reservaat om ze daar uit te laten komen. Als de schildpadjes dan 10 dagen zijn gaan ze in de bakken met water en als hun naveltje is opgedroogd moeten ze naar de zee gebracht worden. Slechts 1 % overleeft.
Het was al 11 uur en nog geen schildpadden gezien. Wij besloten te gaan slapen en de rangers zouden ons wekken als ze wat zagen en dat gebeurde gelukkig om 2 uur ’s nachts. Opeens reuring in het kamp, geklop op de deuren, en hup bed uit. Aankleden hoefde niet want wij waren zo op bed gaan liggen. Zwetend en vies…daar was toch niets meer aan te doen. Dus hup door de jungle ( stikdonker, brrr) naar het strand. Alleen de maan zorgde voor wat verlichting, maar wij vonden eindelijk onze schildpad. Zo’n 1,20 meter en geschat 40 jaar oud. Hij was duidelijk op zoek geweest naar een plek om zijn eieren te leggen maar dat was niet gelukt. Hij was inmiddels langzaam op weg naar de zee toen wij hem zagen. Prachtig wat een mooi dier. Ook deze missie was geslaagd. En in het holst van de nacht togen wij naar onze bedden en vielen nog 3 uurtjes in slaap……
De volgende ochtend kregen wij een emmer met 50 schildpadjes die wij mochten uitzetten. Een ontroerend tafereeltje….die kleine diertjes op weg naar de grote oceaan en de zee adelaars die rondvlogen om er af en toe eens eentje uit het water te pikken.De kleintjes moesten steeds zo hun best doen om tegen die golven te vechten. Dachten ze dat zij er waren werden zij weer teruggeworpen op het strand. Lijkt dit niet ontzettend op ons leven??
Na een paar traantjes weggepinkt te hebben liepen we door de jungle terug en stapten wij in onze jeep…weer die lange weg terug. Nog even langs een koffie en cacaoplantage waar vrouwtjes aan het werk waren. Of ik mee kwam helpen….maar natuurlijk….
Na die prachtige maar zware rit terug door de jungle vonden wij ons busje weer met al onze spullen. Deze bracht ons naar de veerboot die ons naar Bali zou brengen. Dag heerlijk, niet toeristisch, vriendelijk, groen, vruchtbaar, wonderschoon en lief Java….