Luwak kopi en hot springs

Luwak kopi en hot springs

Enthousiast gemaakt door een medereizigster besloten wij om vandaag 3 brommertjes te huren om het achterland van Lovina te ontdekken. We hadden een leuke route uitgestippeld die ons zou brengen naar rijstvelden, koffieplantages en de hot springs. Een spannende onderneming om aan dit kamikaze verkeer deel te nemen maar toch lieten wij ons er niet van weerhouden. Na de dolfijnentocht over zee spongen wij op onze scooters. Luuk achterop, de rest op eigen scooters. Wennen, links rijden, toeteren, vooral op het verkeer voor je letten. Achterop komend verkeer kijkt meestal alleen voor zich, scooters en auto’s die zich er gewoon tussenwurmen (ritsen op z’n Indonesisch). Het was een rit met een hoog concentratie level. Tot je opeens iets over je bovenarm voelt aaien terwijl je juist bezig bent alle haarspeldbochten goed in te schatten. Verschrikt kijk ik naast me en een vriendelijk gezicht met een big smile is de veroorzaker van het geaai. Woooowww wat nu. ‘Hello, what’s your name, where you going, where you come from’…Uit mijn concentratie gebracht probeer ik nog wat kuilen en keien te ontwijken en besluit ik ‘Hati-hati’ te roepen. Dit staat voortdurend langs de weg om allerlei wegwerkzaamheden aan te kondigen en volgens mij is betekent dit ‘voorzichtig’. Hij lacht en vraagt door…ik kijk stug voor me uit. Roep nog eens ‘hati-hati’ in de hoop dat dit ‘rot op’ betekent en hij zwaait vriendelijk voor hij zich op Marc stort. Oeps….maar Marc is al veel meer gewend om te rijden, opletten en praten en geeft deze vriendelijke man zijn antwoorden en weg is ie.
De verdere rit brengt ons langs twee meren, bergen, prachtige uitzichten, bergpassen , rijstvelden en hele lekkere koffie. De duurste koffie wat deze bonen worden uitgepoept door een dier. Typisch maar een delicatesse dus proberen. En inderdaad zalig! Koffie drinken uit een kokosnoot met uitzicht op de rijstvelden geeft een rijk gevoel. De rit gaat verder door kleine gehuchtjes waar we nog een nasi goreng naar binnen werken met een glas strawberry juice en genieten van al het lokale. We moeten uitwijken voor een eenden-herder die ongeveer 80 eenden aan het uitlaten is. Met zijn bamboestok waaraan een rood plastic tasje bungelt loopt deze vriend langs de rand van de weg…echt leuk! Van de kleine weggetjes belandden we weer op de grote weg, waar het verkeer je weer de stuipen op het lijf jaagt, maar we worden beloond door de ‘hot springs’. Heerlijk warm water die ervoor zorgen dat je eeuwig jong blijft. We gaan ervoor. Een weldaad voor lichaam en geest na deze energieke maar prachtige rit.
’s Avonds eten wij nog een visje in bananenblad waarna we ons laatste nachtje bij Gede doorbrengen. De volgende dag naar Ubud met de chauffeur van Gede. Hij brengt ons eerst nog naar de tempel in een meer en daarna naar de mooiste rijstvelden van Bali, Jathiluwi. We krijgen er gewoon geen genoeg van. Zo mooi en groen en vredig. Op naar Ubud waar iedereen helemaal vol van is. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen. Maar in het plaatsje aangekomen worden we overstelpt met een ‘help’ gevoel. Allemaal toeristen….de meeste komen hier om te mediteren, yoga lessen te volgen, te detoxen, sapkuren volgen, af willen slanken. Of toeristen die willen shoppen en die gezien willen worden. Al gauw krijg ik de neiging om met de chauffeur mee terug te rijden naar Lovina maar iets zegt me ook dat ik het een kans moet geven. Als ik later op de dag door een stel japanners bijna onder de voet gelopen wordt omdat ze ergens de menukaart willen zien valt het kwartje. Wij voelen dat we hier niet tussen passen. Enfin, we vinden een klein, romantisch onderkomen ( maar ohh zo saai, wij slapen in een soort Balinese kast) iets buiten de drukte van de stad en besluiten Ubud en zijn charmes te gaan ontdekken. Het komt erop neer dat wij van de 4 nachten slechts 2 zijn gebleven. We vonden het hier niet. Ondanks dat Ubud een stadje is met een romantische, spirituele, jungleachtige uitstraling voelden wij ons hier niet zo op ons gemak. We hebben nog een dag scooters gehuurd en ons wederom tussen het drukke verkeer gewaagd om de Tanah Lot (tempel in zee) te zien. En na twee uurtje rijden werden we beloond met dit prachtige vergezicht en sfeer. Tussen de middag nog ergens gestopt om te lunchen( lees: bij mensen thuis…), dit was weer een super ervaring. Met de mensen op de foto en een uitnodiging om de ceremonie bij te wonen was onze dag helemaal geslaagd. Helaas was de ceremonie pas over twee weken dus die moesten we afslaan anders had het een unieke gelegenheid geweest om dit met de lokale mensen te ervaren. In Ubud hebben we de kleine lokale warungs gezocht en gevonden. Heerlijk gegeten voor kleine prijsjes. Verder zaten er veel vrouwen met kleine kinderen te bedelen en spiritueel, mediteren, opgaan in je medemens en jezelf of niet….ik heb niemand iets zien geven. Het beeld klopte gewoon niet in dit plaatsje. Ubud is namelijk helemaal ‘hot’ geworden na de film van Julia Robert ‘Eat, pray and love”, en dat heeft de charme van het plaatsje geen goed gedaan. Wat wel schattig is, is dat overal op straat allerlei offertjes liggen in de vorm van kleine bakjes met bloemetjes en wierook en de mensen rijstkorreltjes op hun voorhoofd hebben. Bali is voornamelijk Hindoeïstisch en dat geeft een hele lieve sfeer.
Wij togen de supermarkt in kochten brood, koek en pakjes drinken en deelden uit. Toch nog iets goeds gedaan hier.
Op dit moment zitten we in Sanur (badplaats). Ook toeristisch maar dat verwacht je ook. We hebben ons laten verwennen met een mooi hotel, zwembad, lezen en ontspannen, massages en eten op de night market.
Straks gaat ons vliegtuig richting Singapore waar Luuk en ik nog een dagje blijven. Marc en Dirk zitten nu in Hongkong. Die zien we pas weer in Amstelveen.