Van zuid naar centraal Java

Terwijl de stem van de Imam door de microfoons over de stad schalt en hij zijn best doet andere gelijk gestemden te overtreffen waardoor het een concert lijkt te worden kattige jank, probeer ik mij te concentreren op het schrijven van dit verslag.
Wij zijn nu alweer drie dagen in Yogjakarta geweest en hebben hier ontzettend veel gedaan. Dit komt mede door onze fantastische gids: Harryman. Hij stelde voor met ons mee te gaan naar Yogja om ons daar rond te leiden en ons overal naar toe te brengen. Aangezien wij goede ervaringen met hem hadden en hij ook reisleider is voor Koning Aap besloten wij met hem in zee te gaan. Ook een ander Nederlands gezin wilde met hem in zee en zo kwam het dat wij met onze gids uit Pangandaran naar Yogja vertrokken. Allereerst zijn we met boot (lees: vissersbootje met dieselmotor uit het jaar 0) van Pangandaran naar Cilacap gevaren. Een tocht van drie uur over de rivier. Prachtig, want zo zie je het dorpse leven pas echt, mensen met bamboe vishengeltjes op en langs het water, kindjes die vrolijk naar je zwaaien, vrouwen die de was doen, “toiletten” die uitkomen op het water….Het eerste kwartier leek wel een uur….dat lawaai van die motor, vreselijk! Houden we dat wel 3 uur vol? We konden geen woord met elkaar wisselen, ondertussen had Marc buikloop…..voelde zich ziek. Maar aangezien er geen escape was moesten we wel. Dus om je heen kijken en vooral genieten van dat alles…en dat lukte prima. De jongens hadden hun “in-ears”, toch handig. En Marc liet het wel uit zijn hoofd om te stoppen voor een “toilet”. Na drie uur kwamen we aan in Cilacap en stond onze Harry op ons te wachten met de auto. Instappen en nog vijf uur rijden naar Yogja….Pfffff aan het einde van de middag kwamen we aan in ons hotel aan de Jalan Malioboro. De hoofdader van de stad waar allerlei eetgelegenheden en batikshopjes de straat sieren. Erg gezellig.
De volgende dag zijn we met twee gezinnen, onze gids en de chauffeur naar de tempel Borobudur gereden. Dit ligt een behoorlijk eind buiten de stad. Een prachtig tempelcomplex waar we een rondleiding kregen. Daarna naar een zilverfabriekje. Te veel getreuzeld waardoor de rest van het programma niet meer haalbaar was dus……aan de Bintang en de nasi! Geen straf overigens.
De volgende dag weer met de hele karavaan naar de Kraton ( paleis van de sultan) bekeken en de Merapi vulkaan bezocht. Met een oude jeep zijn we door de dorpen en omgeving gereden waar eind vorig jaar nog een uitbarsting was. Jammer genoeg konden we vanwege de bewolking weinig zien van de vulkaan. Nog brommertjes gehuurd om nog iets dichterbij te komen….Leuk maar niet spectaculair. Daarna weer 2 uur gereden om de tempel Prambanan te bezoeken. Prachtig want we waren er net voor zonsondergang. Erg mooi. Daarna nog een uitvoering van de Rawajana (lees: javaanse dans in klederdracht) gezien, maar dat kon ons niet bekoren ondanks de prachtige Prambanan die verlicht op de achtergrond te zien was. Dus halverwege weggegaan, ook de verhaallijn was voor ons duister en dat bleef het ook. We namen afscheid van elkaar, iedereen ging zijn eigen weg weer en zo hadden wij tijd voor ons “rommeldagje”. Tussendoor zijn Dirk, Luuk en ik nog naar het grootste ziekenhuis in Yogja geweest, het dr Sardjito ziekenhuis. Het VUmc en het KWF steunt hier de oncologieafdeling. Via via ben ik in contact gekomen met een verpleegkundige in dit ziekenhuis. Zij vond het erg leuk als wij kwamen kijken in haar ziekenhuis. Een groot ziekenhuis met vele faciliteiten maar op een heel ander niveau. Er is echt verschil tussen arm en rijk, tussen VIP rooms en basic rooms. Er wachten tientallen mensen buiten om geholpen te worden. Wachten en nog eens wachten…
Enfin we werden als VIP’ers ontvangen en rondgeleid. De patiënten vonden het leuk om een “blanke” in hun ziekenhuis te zien, want wij waren echt de enige. Het was een mooi en indrukwekkende ochtend. Morgen verlaten wij Yogja en dat is maar goed ook! Dirk wordt namelijk achtervolgd door mediabureau’s en bloedmooie Aziatische vrouwen nadat hij in het Nederlands ( door de microfoon) iedereen welkom heette in een warenhuisje. Iedereen lachen…..de verkoopster die daar de hele avond alle aanbiedingen aankondigde door de microfoon stond iets te dicht bij onze nieuwe AH ster….dus gevolg….hilariteit alom. Wegwezen nu voordat we worden herkend op straat.