Een toeter op een scooter

Na een nacht waarin we twee uur lang wakker werden gehouden door de drie verschillende moskeeën die door elkaar heen zaten te tetteren van 4 uur ´s nachts tot 6 uur ´s morgens, zijn we toch in slaap gekomen met o.a. ooglapjes op, kussens over onze hoofd en met oordopjes in. Toch stonden we fris en fruitig op.
Deze dag was het plan om via de stad Malang en door de plaatselijke dorpjes te fietsen met als einddoel het dorpje van de gids. Villa Hollanda ligt op de top van een heuvel en van daaruit begon onze fietstocht (50 km). Het was een aardige afdaling, waarbij we voordurend op onze remmen stonden. Woensdag 17 augustus is de dag van de onafhankelijkheid van Indonesië en we kwamen onderweg naar beneden een hele leuke ceremonie meegemaakt, met allerlei prachtige klederdrachten. Jammer genoeg niet alles kunnen zien ivm de tijd. Iedereen was vrolijk en blij en het was prachtig weer.
In de middag hebben we geluncht in een koloniale restaurant Toko ´´oen´´. Een restaurant uit 1930 waar vroeger veel Nederlanders kwamen voor een gezellige avond. De fietstocht ging verder langs drukke wegen en slecht wegdek. We reden door Malang, een grote stad waar vroeger veel Nederlanders woonden. Een prachtige straat met oude koloniale huizen en hoge palmbomen langs de straat. Erg mooi. Verder fietsten we door kleine dorpjes waar wij nog het echt boerenleven zagen. Zo waren er mannen die de grond aan het ploegen waren met ossen en een vrouwtje die haar rijst aan het bewerken was. Ook bezochten wij de plaatselijke chipsfabriek. De vrouwen doen alles met de hand, aardappels schillen en schaven, knoflooksaus maken voor de marinade, alles buiten keurig in rijtjes leggen om te laten drogen. Erg veel werk voor maar 4 euro per dag. In het droge seizoen doen ze al het voorwerk, omdat de aardappelschijfjes kunnen drogen in de zon. In het natte seizoen wordt alles afgebakken en ingepakt. Lokale mensen die je willen aanraken, toe juichen en het super gaaf vinden om een bezienswaardigheid op de fiets te zien in hun dorpje. Oudere vrouwtjes die op het land hadden gewerkt en zich hadden gewassen in de rivier. Dat zag je aan het emmertje met wat zeep en een tandborstel erin. Tandenborstel leek ons iets te veel van het goede, omdat van de meeste vrouwtjes maar slechts 1 tand hebben. Ze waren allerliefst en hartelijk. Ze vroegen zich af waarom de gids zulke mooi, knappe blanke mensen door de dorpjes begeleiden. Ze raakten ons aan en vonden ons helemaal geweldig. Met rijstvelden aan onze beiden zijden genoten we van het weer en de omgeving. Van rietsuiker tot rijst, alles groeit er en alles wordt met de hand bewerkt. Mensen die naar paling zoeken tussen de rijstvelden. Een hele dag werken voor een paar euro in de rietsuiker velden om te kappen en om te transporteren naar de suikerfabriek. Onze eindbestemming is in zicht en we sluiten deze dag af in een prachtig Javaans restaurant met een kopje thee.

De volgende dag prachtig gefietst weer door Malang, theeplantage en tempel. Er stonden aardig wat kilometers (45 km) op het programma en met deze warmte valt het niet altijd mee. Toen wij toegejuicht werden door moslim kindertjes in prachtige kleding besloten we een bezoekje te brengen aan de school. We werden als helden ontvangen en iedereen wilden met ons op de foto. Zelfs de leerkrachten en de directeur. Ze vroegen waar we vandaag kwamen en moesten het opschrijven. Waarschijnlijk om een grote foto af te drukken. Onze gids vertelden dat het heel bijzonder is als blanke mensen een school bezoeken. De foto zal zeker getoond worden als de inspectie langskomt. We vervolgden onze tocht naar de theeplantage. We kregen een rondleiding door de fabriek en jammer genoeg liepen ze een dag achter en konden we ze niet aan het werk zien bij de machines. Het was een leuke dag, maar niet zo mooi als dat van de dag ervoor. In de middag zijn we nog naar de bloemenmarkt geweest en de vogeltjesmarkt. Bloemen markt was leuk. Je herkent de bloemen die ze ook hier in Nederland hebben. De vogeltjesmarkt vond ik hartstikke zielig. Niet alleen vogeltjes worden verkocht, maar ook apen, slangen, crevat, schildpadden, toekan, uilen ga zo maar door! Te zielig voor woorden. Maar dit heeft ook te maken met de econommie van het land. Iedereen wilt geld verdienen en dat doen ze dan op foute manieren.
Wat wel altijd spannend blijft is het fietsen langs de grote weg. Snelwegen zijn hier niet. Je moet je de provinciale wegen voorstellen waar geen verkeersregels gelden en waar iedereen gebruik van maakt. Vrachtauto’s, jeeps, scooters, fietsers , pick-ups vol met groente en fruit, volgeladen pick-ups met rietsuiker etc. Iedereen wil van A naar B, en het liefst zo snel mogelijk. Dus…toeteren, veel toeteren, inhalen op de meest onmogelijke momenten, niet letten op de doorgetrokken streep, niet letten op de snelheid, gewoon gaan! Het lijkt wel of ze dit met elkaar afgesproken hebben, want ze letten wel weer goed op elkaar en worden niet boos als er een auto bijna de greppel ingereden wordt. Er reed zelfs een politieauto zonder licht, nou ja!!