Brommende Bromo

De dag begint al vroeg als we om 1 uur ´s ochtends half slapend in de auto zitten op weg naar de Bromo vulkaan voor de zonsopgang. Overstappen in de jeep en dan nog een stukje lopen. Erg spannend, een bergtocht met vele haarspeldbochten in het holst van de nacht. Als we uitstappen is het koud, behoorlijk koud. We lenen (lees: huren) dikke jassen van een lokaal persoon. Die lachte echt in zijn vuistje dat wij 5 euro overhadden voor 4 dikke jassen…..We stapten over in een oude jeep en trokken verder de bergen in. Donker, alleen de sterren en de maan gaf ons wat licht en een kleine zaklantaarn. Een bijzondere tocht want als je zo vroeg opstaat om een zonsopgang te bekijken op 2300 meter hoogte hoop je wel dat het een mooie zonsopgang is zonder bewolking.. Driekwartier wachten in de kou, voordat de zon opkomt. De sterrenhemel boven je waar je zo onder zou kunnen slapen. Het deed ons terugdenken aan een Cambodjaanse man die zei: ‘’Ik heb geen 5 sterrenhotel nodig. Ik slaap veel beter. Ik slaap in een duizend sterrenhotel.’’ Een uitspraak die ons geraakt heeft. De hemel begon al iets lichter te worden en dat betekent, foto camera’s en film camera’s bij de hand. Het was een waanzinnige zonsopgang! De Bromo vulkaan achter ons die af en toe nog een rookpluim uitspuugt en de zon die je steeds meer opkomt maakt het plaatje compleet. Als de zon uit zijn slaapzak is gekomen krijg je het al snel warm . Dus stapten wij weer in de jeep op naar de Bromo vulkaan. De paardjes stonden al te wachten met hun begeleiders. Die leken op een stel bandieten want je zag alleen hun ogen. Door het vele fijnstof/ zand beschermden zij hun mond en neus. Hun gezichten waren ook veel harder en ze leken meer op mensen uit Nepal dan op Indonesiërs.. We hadden nog nooit op een paard gezeten en vonden het natuurlijk spannend. Voor Dirk moest eht paard nog even afgesteld worden. Hey Dirk, riep onze gids…is je paard kapot!! Wij lachten. Na de paardenrit moesten we nog een stuk klimmen. Heel zwaar op die hoogte met het vele stof. Mama kreeg het heel erg benauwd. Maar toen kwam de beloning…… Je staat op de vulkaan en kijkt zo de krater in. Moet je voorstellen dat het gat helemaal naar het midden van de aarde gaat. Ongelooflijk! Je hoort de vulkaan brullen en op een gegeven moment spuugde hij ontzettend veel rook uit. Fenomenaal! Er staan geen hekken langs de krater. Je kan er dus zo invallen en mama stond te trillen op haar benen. Wij gingen met de paardjes weer terug naar de jeep en Dirk had moeite met afstappen. Hij vergat zijn voet uit de teugels te halen en hangt vervolgens onderaan het paard.. Ontzettend grappig en ik (Luuk) had het dus gefilmd. (Het filmpje komt erop te staan, maar tot een bepaalde tijd. Bekijk hem dus snel.) Je hebt nog een hele dag te gaan en al zo veel gedaan. Dirk, Marc en ik hadden besloten om vanaf de Bromo helemaal naar beneden te fietsen. Paola volgde ons na een paar kilometer, omdat het dan iets minder steil was. Het is alleen maar je remmen inhouden en concentreren. Zonder kleerscheuren zijn we beneden aangekomen. Helemaal top! Een prachtige rit in een schitterende omgeving. We werden beloond met een heerlijk hotel met zwembad en zonder Moskee in de buurt. Heerlijk geslapen en konden we ons opladen voor de bijzondere maar zware tocht die ons te wachtte stond op het schildpaddenstrand.