Van business tot cockroaches
Door: Paola
Blijf op de hoogte en volg Paola, Dirk, Marc en Luuk
09 Augustus 2011 | Indonesië, Batavia
Baik sore familie en vrienden,
Met het gebed van de moskee op de achtergrond en eindelijk op plaats van bestemming aangekomen zit ik in de lobby van het hotel dit berichtje te schrijven. Onze reis was lang maar via Dubai naar Jakarta is ook een hele onderneming. Uiteindelijk zijn we met z´n viertjes op zaterdagavond naar Dubai vertrokken en meegekomen. Daar hebben we vervolgens nog 5 uur op de volgende vlucht moeten wachten en geloof me ….dat viel niet mee. Voor ons was het 5 uur ´s nachts en wij hadden amper geslapen in het vliegtuig. Trouwens ook wel een aparte ervaring…Dubai. Je komt aanvliegen over de woestijn met hier en daar een `woonwijk`. Verder zand, zand en nog eens zand. Alsof je van water, wijn probeert te maken…..en dat is maar voor heel weinig van ons weggelegd. Alsof er maquettes in een woestijn zijn neergezet. Alleen een snelweg en verder zagen wij geen wegen. Luuk merkte nog op dat je geen ruzie met je vader moest krijgen…`zo jongens loop jij voor straf die stuk maar naar huis` of `ga jij buiten maar even afkoelen`……de temperatuur was nog voor de landing al 40 graden. Stel je voor, buiten wordt het met gemak zo een graad of 45. Verder veel gesluierde mannen en vrouwen in een Boerka. Een speciale plaats waar vrouwen moeten wachten en een plaats voor mannen. Zitplaatsen voor vrouwen en de rest is voor mannen.
De vlucht van Dubai naar Jakarta ging wederom goed. Visum aanvragen duurde goed een uur…dus doodmoe kwamen wij in ons hotel aan om 1 uur ´s nachts. De taxi rit waarmee we vervoerd werden was ook wat….de jongen die achter het stuur zat kreeg waarschijnlijk net zijn eerste rijles…en de instructeur zat naast hem. Telkens werd hij gecorrigeerd, nee nu stoppen ….ROOD!!! Langzaam die bocht. Houd rechts etc. Ondanks dat wij geen woord Indonesisch konden verstaan werd dit ons wel duidelijk. Wij betaalden dus zijn autorijles…daar kwam het op neer.
Het hotel was prima en na maar 5 uurtjes slaap stonden wij alweer op het treinstation voor de trein naar Bandung. Jammer dat de hotel lobby niet op de hoogte waren van de treintijden want we waren er veel te vroeg; de trein vertrok pas om 9.15 uur. Weer wachten…dat is de rode draad van de reis tot nu toe. Aangekomen in Bandung werden we met een “taxi”naar het station gebracht. Deze rit zullen we ons allemaal tot in lengte van dagen heugen. Niets gevaarlijks, dat niet, maar wel een auto vol kakkerlakken. Dat merk je natuurlijk niet onmiddellijk. Eerst slaat Dirk een “een of ander insect” van zijn voet, dan zie ik iets snels wegkruipen om vervolgens de hele familie erbij te halen. Overal kwamen ze vandaag, eerst alleen op de grond, later ook via de leuning. Opeens zat er eentje in mijn nek en bij Luuk op zijn arm. Over Dirk zijn voeten krioelden allemaal kleintje alsof die speelkwartier hadden. Marc zat als een koele kikker voorin en liet die beestjes tussen zijn tenen verstoppertje spelen en probeerde zijn verstand op nul te zetten. Net toen ik wilde gillen…nu is het genoeg we stappen uit…zagen we het busstation. Toen wij de chauffeur zijn medereizigers lieten zien haalde hij zijn schouders op….. Oké met de lokale bus ( 7 uur durende rit) naar Pandangaran. Weer wachten bij het busstation tussen allemaal lokale mensen die ons aanstaarden en vrijuit over ons stonden te praten en zelfs uit te lachen. Wat doe je….vriendelijk teruglachen. Je moet toch wat. In de bus hebben we een vriendelijke man ontmoet die ons allerlei tips gaf en ons uitnodigden om bij hem te overnachten. Echt vriendelijk, maar wij bedankten. Ons hotel was al gereserveerd. Enfin, al hobbelend, inhalend, remmend en slapend bereikten wij Pandangaran. Inmiddels was het kwart over negen ’s avonds. Weer een reis van 12 uur. Het enige wat wij wilden was: uitrusten, slapen eten en douchen. Na dat kakkerlakken verhaal wil je echt niets liever. We werden in Becak
(alsof je in een rolstoel zit en voortgeduwd wordt) naar ons hotel gefietst. Prima hotel met zwembadje vlak voor je kamer. Heerlijk. Hoe groot was de teleurstelling toen we alleen koud water kregen en het toilet niet doortrok. De maat was even vol. Biertje en een snack. Koud douchen en slapen. Ach het is toch vakantie…..alles over je heen laten komen, koud douchen, koud biertje en een snack, slapen en morgen weer een nieuwe dag.
Met het gebed van de moskee op de achtergrond en eindelijk op plaats van bestemming aangekomen zit ik in de lobby van het hotel dit berichtje te schrijven. Onze reis was lang maar via Dubai naar Jakarta is ook een hele onderneming. Uiteindelijk zijn we met z´n viertjes op zaterdagavond naar Dubai vertrokken en meegekomen. Daar hebben we vervolgens nog 5 uur op de volgende vlucht moeten wachten en geloof me ….dat viel niet mee. Voor ons was het 5 uur ´s nachts en wij hadden amper geslapen in het vliegtuig. Trouwens ook wel een aparte ervaring…Dubai. Je komt aanvliegen over de woestijn met hier en daar een `woonwijk`. Verder zand, zand en nog eens zand. Alsof je van water, wijn probeert te maken…..en dat is maar voor heel weinig van ons weggelegd. Alsof er maquettes in een woestijn zijn neergezet. Alleen een snelweg en verder zagen wij geen wegen. Luuk merkte nog op dat je geen ruzie met je vader moest krijgen…`zo jongens loop jij voor straf die stuk maar naar huis` of `ga jij buiten maar even afkoelen`……de temperatuur was nog voor de landing al 40 graden. Stel je voor, buiten wordt het met gemak zo een graad of 45. Verder veel gesluierde mannen en vrouwen in een Boerka. Een speciale plaats waar vrouwen moeten wachten en een plaats voor mannen. Zitplaatsen voor vrouwen en de rest is voor mannen.
De vlucht van Dubai naar Jakarta ging wederom goed. Visum aanvragen duurde goed een uur…dus doodmoe kwamen wij in ons hotel aan om 1 uur ´s nachts. De taxi rit waarmee we vervoerd werden was ook wat….de jongen die achter het stuur zat kreeg waarschijnlijk net zijn eerste rijles…en de instructeur zat naast hem. Telkens werd hij gecorrigeerd, nee nu stoppen ….ROOD!!! Langzaam die bocht. Houd rechts etc. Ondanks dat wij geen woord Indonesisch konden verstaan werd dit ons wel duidelijk. Wij betaalden dus zijn autorijles…daar kwam het op neer.
Het hotel was prima en na maar 5 uurtjes slaap stonden wij alweer op het treinstation voor de trein naar Bandung. Jammer dat de hotel lobby niet op de hoogte waren van de treintijden want we waren er veel te vroeg; de trein vertrok pas om 9.15 uur. Weer wachten…dat is de rode draad van de reis tot nu toe. Aangekomen in Bandung werden we met een “taxi”naar het station gebracht. Deze rit zullen we ons allemaal tot in lengte van dagen heugen. Niets gevaarlijks, dat niet, maar wel een auto vol kakkerlakken. Dat merk je natuurlijk niet onmiddellijk. Eerst slaat Dirk een “een of ander insect” van zijn voet, dan zie ik iets snels wegkruipen om vervolgens de hele familie erbij te halen. Overal kwamen ze vandaag, eerst alleen op de grond, later ook via de leuning. Opeens zat er eentje in mijn nek en bij Luuk op zijn arm. Over Dirk zijn voeten krioelden allemaal kleintje alsof die speelkwartier hadden. Marc zat als een koele kikker voorin en liet die beestjes tussen zijn tenen verstoppertje spelen en probeerde zijn verstand op nul te zetten. Net toen ik wilde gillen…nu is het genoeg we stappen uit…zagen we het busstation. Toen wij de chauffeur zijn medereizigers lieten zien haalde hij zijn schouders op….. Oké met de lokale bus ( 7 uur durende rit) naar Pandangaran. Weer wachten bij het busstation tussen allemaal lokale mensen die ons aanstaarden en vrijuit over ons stonden te praten en zelfs uit te lachen. Wat doe je….vriendelijk teruglachen. Je moet toch wat. In de bus hebben we een vriendelijke man ontmoet die ons allerlei tips gaf en ons uitnodigden om bij hem te overnachten. Echt vriendelijk, maar wij bedankten. Ons hotel was al gereserveerd. Enfin, al hobbelend, inhalend, remmend en slapend bereikten wij Pandangaran. Inmiddels was het kwart over negen ’s avonds. Weer een reis van 12 uur. Het enige wat wij wilden was: uitrusten, slapen eten en douchen. Na dat kakkerlakken verhaal wil je echt niets liever. We werden in Becak
(alsof je in een rolstoel zit en voortgeduwd wordt) naar ons hotel gefietst. Prima hotel met zwembadje vlak voor je kamer. Heerlijk. Hoe groot was de teleurstelling toen we alleen koud water kregen en het toilet niet doortrok. De maat was even vol. Biertje en een snack. Koud douchen en slapen. Ach het is toch vakantie…..alles over je heen laten komen, koud douchen, koud biertje en een snack, slapen en morgen weer een nieuwe dag.
-
09 Augustus 2011 - 13:15
RLSM:
Kijk... dit zijn pas echte avonturen! ;-D Autorijles, kakkerlakken (iew!), weinig slaap en koud water....heerlijk! Gelukkig zijn jullie zonder kleerscheuren op plek van bestemming aangekomen. We kijkn uit naar jullie volgende avonturen. Dikke smakkerd van ons 4tjes -
09 Augustus 2011 - 13:26
Greet:
De reis is al een avontuur, maar dan heb je tenminste wat om erover te schrijven.Nu lekker uitrusten en genieten. Groetjes Greet -
09 Augustus 2011 - 14:14
Sonja:
Hey familie,
Alweer zo een mooie bijzondere reis!
Wel een hele belevenis met al die "veilige vervoersmiddelen en bestuurders". En dan allerlei soorten insecten om je heen. Geniet er maar weer goed van met elkaar. Veel plezier!
Groeten uit Veenendaal -
09 Augustus 2011 - 14:47
Nathalie:
Hoelang waren jullie ook alweer onderweg? Zaterdag toch pas vertrokken, niet stiekum eerder? Tjemig, wat een avonturen al. Maar heerlijk, jullie zijn er! De eerste dagen is altijd wennen, straks lekker uitgerust is alles anders.
Blijf lekker genieten en wij volgen jullie, gelukkig weer thuis.....
Dikke zoen uit Apeldoorn x -
09 Augustus 2011 - 15:18
Nr 15:
ohhh wat een reis... tja, Indonesie....
ik zie mijzelf nog staan in het hotel in Pandangaran, midden in de nacht met buikkrampen en een lens in mijn hand, toen het licht uitviel en er geen meer water was....het was toen afzien, maar later de leukste verhalen...
Geniet straks van Yogyakarta en de fietstocht... wij zijn reuze benieuwd wat jullie dan beleven...
dikke zoen van ons
O ja wil wel graag weten of de toestand van de toiletten is veranderd in 15 jaar!!!
Paggi
-
09 Augustus 2011 - 15:23
NONNI......:
Nou jullie avontuur is GOED BEGONNEN ??? de vlucht ging prima,,maar daarna.??met de taxi..dat was toch even schrikken met die meereizigers..ha.ha..we hebben natuurlijk vreselijk om moeten lachen..deze reis beloofd weer wat....vol avonturen...dat hoort erbij....veel plezier en tot de volgende verslag...liefs nonni..XX
Purtroppo L inizio non Ë molto bello
ma in seguito andra meglio ,tutto sta nel "abituarsi,a quella vita ha..ha..Vi auguriamo un migliore proseguimento Baci Papa.. -
09 Augustus 2011 - 17:13
Romy:
Lonely Planet geeft elk jaar een horror reisboek uit. Ik zou maar vast gaan schrijven ;-)) doe voorzichtig! Lfs -
09 Augustus 2011 - 18:42
Ellen:
Jullie heenreis is alweer een avontuur op zich! Hoop dat jullie verder erg gaan genieten dan doen wij dat hier van jullie verhalen. Het is weer leuk om te lezen. -
10 Augustus 2011 - 10:55
Annelies:
O,o,o weer echt een belevenis voor de familie Thijs! Erg leuk om te lezen, maar de kakkerlakken... ben bang dat je er nog meer gaat tegen komen...
Na deze eneverende belevenissen, hoop ik dat de reis verder voorspoedig zal gaan verlopen en dat jullie kunnen gaan genieten!
Liefs Annelies -
10 Augustus 2011 - 15:25
Annelies:
Wat een avonuren maken jullie weer mee! Die kakkerlakken.... . Nu ik hoop dat dit de laatste kakkerlakken zijn geweest deze vakantie! Nu genieten en uitrusten en ons op de hoogte houden van jullie reiservaringen! Altijd weer leuk om te lezen.
Liefs Annelies -
10 Augustus 2011 - 18:45
Moppie:
Lieve familie,
Ik wens jullie een geweldige vakantie!
Vanmiddag naar Marlis geweest met Lina en Angelo, daar afgesproken dat ik jullie verslagen bij haar zal brengen.
jullie hebben al een spannende reis gehad daar naar toe.
in 1994 ben ik met mijn zus en zwager georganiseerd op Java en Balie geweest en herken de plaatsen.
Wel een beetje eng al die beestjes.
spannende vakantie verder, groetjes, tot schrijfs Moppie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
